Rozdział 4

Rozdział 4:,,Przeprosiny,rozmowa z Malfoyem i list od rodziców."

,,Czasami jedynym wyjściem jest iść pod wiatr. Wtedy ważne jest być silnym tak długo aż zmieni on swój kierunek na sprzyjający."- Betts

***

Po wyjściu dyrektora, dziewczyna czuła złość i przygnębienie. Szybko wykąpała się i poszła spać. Wieść o tym, że Hermiona nie jest córką Granger'ów szybko się rozniosła po całej szkole. Przez kilka następnych tygodni jej przyjaciele nie rozmawiali z nią i unikali jej jak ognia. Pierwsza na rozmowę zdobyła się Ginny. Poprosiła dziewczynę o spotkanie, w pobliskiej kawiarence. Hermionę bardzo zaskoczyła ta propozycja, myślała, że nikt z Gryffindoru nie będzie chciał z nią rozmawiać. Bez zastanowienia zgodziła się.

Godzina spotkania z byłą przyjaciółką zbliżała się wielkimi krokami. Dziewczyna bała się tej rozmowy. Nie wiedziała co z tego wyniknie. Ubrała czarne rurki, bluzkę ze złotym nadrukiem, trampki i wyszła. Włosy pozostawiła rozpuszczone, a makijażu nie zrobiła, ponieważ zawsze stawiała na naturalność, jeśli chodziło o takie spotkania.

***-Dzień dobry! Czy coś będzie dla pani? - Ginny nerwowo zerkała na zegarek, kiedy podszedł do niej kelner.-Na razie nic. Czekam na kogoś - odparła grzecznie.

Spojrzała w okno sprawdzając czy nikt nie idzie, gdy nagle zobaczyła Hermionę. Biegła w stronę kawiarni, machając do niej i uśmiechając się niepewnie.

-Cześć! - powiedziała, wchodząc do kawiarni.-Hej Miona! - odpowiedziała dziewczyna, wołając kelnera.-Hermiona...Chcesz coś do picia? - spytała ją, ruda.-Napiłabym się kawy - odparła.-Dwie kawy, poprosimy - powiedziała ruda i uśmiechnęła się promiennie do kelnera.

-A może panie skusiłyby się na jakiś deser? Mamy pyszne tiramisu z lodami - namawiał je chłopak.

-No dobrze...To ja wezmę to tiramisu. A ty Ginny? - Hermiona spojrzała na menu, pokazując dziewczynie desery.

- Sernik z czekoladową polewą będzie odpowiedni.

Kelner spisał zamówienie w notesie i odszedł.Dziewczyny odsunęły się od siebie i zapadła niezręczna cisza pomiędzy nimi. Pierwsza odezwała się Ginny.

-Miona...Ładnie wyglądasz!

-Dzięki...Ty również niczego sobie.-Gdzie kupiłaś te rurki? Są odjazdowe! - zachwycała się ruda.

-W H&M...To taki mugolski sklep z ubraniami - dodała, widząc zdziwienie na jej twarzy.

-Jednak nie spotkałyśmy się tutaj by gadać o ciuchach...Chciałabym cię bardzo przeprosić za moje, a raczej nasze zachowanie. Zamiast wspierać ciebie, odsunęliśmy się. Wiesz, nie codziennie  słyszy się o tym, że dziewczyna, która była mugolaczką okazuje się czystokrwistą czarownicą. Wybaczysz nam to? - Ginny spojrzała na nią ze skruchą, kończąc swój monolog.

-Musiało to być dla was trudne. Z jednej strony rozumiem, a z drugiej uważam, iż to było przykre. Oczywiście, że wybaczam! Nie potrafię żyć bez takiej przyjaciółki! - podeszła do rudowłosej i ją mocno uściskała.

Rozmawiały, śmiejąc się do łez, zapominając co się w ogóle stało i po co się spotkały, a czas leciał jak oszalały. Zjadły swoje desery, dopiły kawy i wyszły,każda w swoją stronę.

***

Hermiona była bardzo zaskoczona swoją postawą. Jak mogłam tak szybko wybaczyć?-zastanawiała się. Może już taka jestem? - mnóstwo pytań wpadały do jej głowy, zmuszając dziewczynę do głębszego zastanowienia. Szła tak, nie patrząc przed siebie, aż wpadła na kogoś. Tym kimś okazał się, Malfoy.

-Granger! A nie, przepraszam! Już nie Granger tylko Lestrange! Uważaj jak chodzisz, kujonko! - krzyczał.

-Oj! To już nie szlama tylko kujonka? - odparła Miona, lekko się uśmiechając.

-Co to za różnica! Patrz na moją koszulę jest cała pognieciona i to przez ciebie! -rozpaczał, blondwłosy chłopak.

-To powinno się leczyć! Ty masz ogromnego bzika na punkcie swojego wyglądu! -dziewczyna spojrzała na niego, krzywiąc się.

-Ja?! Popatrz na siebie! Powinnaś brać ode mnie lekcje ubioru!

-Nie, dzięki! Wolę dobierać sobie ubrania sama, a nie patrzeć w gazety i kopiować stylizacje! - spojrzała na niego z politowaniem, wyciągając gazetę i pokazując mu modela, który tak samo jak on wyglądał.

-A skąd masz pewność, że to ja ściągnąłem tą stylizacje? - zapytał, patrząc na nią z zaciekawieniem.

-Gazeta została wydana tydzień temu, więc od razu było wiadomo, że to ty, fretko!

Malfoy poczerwieniał na twarzy, wyciągnął różdżkę i podszedł do niej, zaciskając zęby.

-Nigdy więcej nie mów do mnie fretko! Ty wredna...szla...dziewczyno! - szepnął jej do ucha, przykładając jej patyk do gardła.

-Chciałeś powiedzieć szlamo? Dobra Malfoy! Nie mam czasu na przekomarzanie z tobą! - odpowiedziała, Miona, zwinnie omijając go.

-Nie tak prędko! - chłopak złapał ją za nadgarstek, wyciągnął jakąś kartkę i podał ją, do jej czerwonej z zimna dłoni.

-Co to jest? - spytała zaskoczona.

-List od twoich prawdziwych rodziców - odpowiedział z naciskiem na słowo ,,prawdziwych" i odszedł szybkim krokiem, zostawiając zaskoczoną dziewczynę, samą.

***

Hermiona weszła do swojego dormitorium, zamknęła drzwi na klucz i rozebrała się. Założyła luźniejsze ciuchy i wzięła list do ręki. Otworzyła i zaczęła czytać.

Droga córko!

Z listu dyrektora wynika, iż już odkryłaś naszą tajemnicę. Wiemy,że czujesz do nas nienawiść i smutek, ale chcielibyśmy cię zaprosić na święta do domu. Bądź o 12:00 przy peronie, Cię stamtąd ojciec Dracona. Mamy z matką nadzieję,że się zjawisz.

R.& B.Lestrange
Dziewczyna ze złością podarła list i rzuciła się na łóżko, płacząc.Po dłuższej chwili, postanowiła jednak odpisać.

Zgadzam się.

H.G.***

Przerwa świąteczna zbliżała się wielkimi krokami. Dziewczyna nigdy nie lubiła świąt. Kojarzyły jej się z przygotowaniami, codzienną bieganiną i obżarstwem. Nie rozumiała co w tym takiego fajnego, siedzieć, spędzać czas z rodziną, nuda. Ona wolała spotykać się ze znajomymi, słuchać muzyki i czytać książki.

Nadeszła długo oczekiwana przez wszystkich Wigilia. Hermiona spakowała swój kufer i wyszła z zamku, kierując się w stronę pociągu. Hagrid pomagał młodym czarodziejom w wkładaniu bagaży do środka. Po kilku minutach dziewczyna znalazła się już w przedziale. Była sama. Cieszyła się na myśl, że będzie mogła w spokoju odpocząć i przemyśleć przed spotkaniem z rodzicami.

Obudził ją dobrze znany głos. Leniwie przeciągnęła się i otworzyła zaspane oczy. Przed nią stał we własnej osobie Draco Malfoy.

-Koniec podróży! Pośpiesz się! Wysiadamy! - krzyczał chłopak na cały głos.

-Malfoy! Nie drzyj się tak! Już wysiadam! - odparła rozłoszczona Miona.