Miniaturka #2

Miniaturka - Życie

Ogromne łzy opadają na jej spocone policzki. Spocone włosy lepią się do twarzy, tworząc artystyczny nieład. Biegnie. Musi wygrać. Jeden cel.Jeszcze tylko parę metrów! Dasz radę!-powtarza. Kilka minut i upragniona meta przed nią. Stara się dać z siebie wszystko. Biegnie coraz szybciej. Nagle czuje jak jej szczupłe nogi uginają się pod nią. Zamyka oczy. Traci przytomność. Upada na ziemię, uderzając głową o krawężnik.

*trzy tygodnie później

-Badania nie wyszły zadowalająco, dziewczyna wygląda na wychudzoną. Wykryłam również poważne zmiany w lewej półkuli...Nie jest dobrze...

-Doktorze...Jakie są szanse,że się wybudzi?

-Nie widzę szans na przeżycie...

-Mamy ją odłączyć od maszyny podtrzymującej życie?

-Na razie nie...Postanowiłem wezwać specjalistę od takich przypadków, Dracona Malfoya.

***

-Tak, słucham? - odezwał się dość gruby głos w słuchawce.

-Czy mam przyjemność rozmawiać z panem Malfoyem?

-Tak. Słucham.

-Czy mógłby pan przyjechać i pomóc nam zbadać pacjentkę?

-Znowu?! Nie umiecie sobie poradzić sami?! Ja mam wiele swoich pacjentów na głowie, a wy mi jeszcze dokładacie kolejnych?! Byłem już u was na oddziale pięć razy!

-Proszę...To naprawdę trudny przypadek.

-Dobrze.Będę za trzydzieści minut.

***

Wysiadł ze swojego białego BMW i skierował się ku szpitalowi. Budynek ten z wyglądu przypominał kopułę. Draco nie raz zastanawiał się jak można tam pomieścić tyle korytarzy i pokoi. W środku natknął się na pielęgniarkę, która wskazała mu drogę do pacjentki.

***

-Ach! Witam serdecznie, panie Malfoy!

-Dobry.

-To ta pacjentka?

-Tak - odparł.

-Nazywa się Hermiona Granger. Tu są jej wyniki - powiedział lekarz prowadzący, podając dokumenty.

Chłopak spojrzał na dziewczynę. Same z jej kości pozostały, była bardzo wychudzona. Jej brązowe loki, rozsypane w różne strony, wyglądały jakby od dłuższego czasu ich nie myła. Usta sine i zimne jak lód, mówiły, że dziewczyna dawno nic w nich nie miała.Jej oczy były zamknięte.Gdyby nie ruchy klatki piersiowej, Draco mógłby stwierdzić, że nie żyje. Postanowił zbadać dziewczynę, więc poprosił personel, by wyszedł. Podszedł bliżej i wyciągnął stetoskop i inne potrzebne przyrządy. Po krótkim badaniu,wyszedł z sali mówiąc tylko jedno:

-Przenoszę Gra...pacjentkę do mnie.-powiedział.

***

Starał się o nią troszczyć najlepiej jak umiał. Przesiadywał u niej większość czasu. Można powiedzieć,że się zaprzyjaźnili. Draco opowiadał jej najróżniejsze historie ze swojego życia. Za każdym razem przepraszał ją i błagał o wybaczenie. Choć wiedział, że mu nie odpowie, to i tak to robił. Chciał jej wynagrodzić wszelkie krzywdy i wyzwiska, które padły z jego ust. Nie było to łatwe. Nie domyślał się nawet jaką niespodziankę szykuje dla niego los...

***

Po porannej kawie i dyżurze, szybko przebrał się w normalne ciuchy i wkroczył do jej pokoju. Usiadł na stołeczku, kładąc kubek z ciepłym napojem na szafce. Złapał ją za rękę i powiedział:

-Granger! Proszę cię, nie rób mi tego! Nie odchodź! Ja się zmieniłem, dzięki tobie! Zrozumiałem wszystko, wiesz? Przez tyle lat mi się podobałaś...mogę nawet zaryzykować i oznajmić, że się zakochałem. Jednak nie mogłem cię tknąć, ze względu na twoje pochodzenie. Teraz gdy wojny nie ma i wszystko wróciło do normy, chciałem cię odnaleźć i przeprosić. Dowiedziałem się tylko tego, że już się nie przyjaźnisz z Weasleyem i Potterem. Robiłem wszystko, szukałem kilka miesięcy. Później na horyzoncie pojawiła się Astoria...Nie kochałem jej...Po roku rozwiedliśmy się...Teraz gdy cię już odnalazłem, nie możesz mi uciec...

-Draco...kocham cię... - oznajmiła dziewczyna, otwierając oczy.

Chłopak odskoczył jak oparzony, myśląc, iż to sen.Jednak to nie był sen. To była rzeczywistość.

-Gra...Hermiono! Ty żyjesz!!! - podszedł do niej i zaczął ją ściskać.

-Malfoy! Ała! Udusisz mnie! - szepnęła,odsuwając od siebie chłopaka.

-Co ja tu robię i gdzie ja do jasnej cholery jestem?! - zapytała próbując wstać.

-Teraz to nie jest ważne! Ważne jest to, że się obudziłaś! Ważne jest to, że już na zawsze będziemy razem! Ty i ja! Jedność! - krzyknął,kładąc z powrotem zszokowaną dziewczynę, całując ją namiętnie.